Ik hou van goeie discussies in de gemeenteraad en commissies, vooral als partijen met elkaar op zoek gaan naar de beste oplossingen, wat soms ook echt gebeurt. Nog meer hou ik van de rol als verbinder, als intermediair tussen burgers, ondernemers en groepen aan de ene kant en de Gemeente en instellingen als Werkplein, Woonkwartier en dergelijke aan de andere kant. Zo zie ik ook mijn rol als volksvertegenwoordiger: concreet iets doen aan problemen van mensen. En beleidsmatig ervoor zorgen dat die problemen niet meer voorkomen. Gemakkelijk gezegd, in de praktijk vaak een kwestie van lange adem. En ontzettend fijn om te doen. Nog steeds.
Op het moment dat het normale leven stil kwam te liggen kwam mijn werk als raadslid meteen in een stroomversnelling. Even een tijdje geen vergaderingen, maar ik werd een soort zenuwcentrum om hulp te organiseren voor heel veel mensen. Ik lanceerde met een paar mensen de Facebookgroep Zevenbergen Helpt elkaar. Dat was eigenlijk heel logisch omdat we met de Huiskamer van Zevenbergen al zo’n rol hadden in gewone tijden en zeker niet alleen voor Zevenbergen. Dat liep heerlijk uit de hand. Een deel van het netwerk van actieve bewoners was heel snel gemobiliseerd en heel veel hulp bleek te organiseren. Eerlijk is eerlijk, ik kreeg er een dagtaak bij. Veel werd geregeld als bewoners onder elkaar, deels kon in een mooie 1-2 met instellingen en Gemeente worden geregeld en een aantal keren liepen we tegen echte hindernissen aan. Als dat het geval was kon ik als raadslid met korte lijnen naar College, of via formele kanalen als het stellen van raadsvragen soms alsnog een opening creëren, of uitleggen waarom iets echt niet mogelijk was. Zo kon ik wel snel hulp bij het invullen van belasting voor mensen in quarantaine voor elkaar krijgen, maar was de alternatieve vrijmarkt vanuit de voortuinen echt niet te organiseren binnen de geldende noodverordening.
Vervolgens kwam na een aantal weken ook het vergadercircuit weer op gang, maar dan online. En ook al werkt het om besluiten te nemen…., die goeie politieke discussies van samen met elkaar zoeken naar de beste oplossingen…, dat gaat in alle eerlijkheid online een stuk lastiger. Het is allemaal wat statischer, meer verklaringen afleggen. Maar ik klaag niet. Al met al is het werk als raadslid nog vitaler geworden met nog meer contacten met inwoners en ondernemers en meer bereidwilligheid bij Gemeente en instellingen en meer saamhorigheid en bereidheid om te helpen. Zonder mijn ogen te sluiten voor de inktzwarte kanten van deze coronacrisis…, we hebben ook iets gewonnen met elkaar. Ik hoop dat daar iets van blijft hangen voor straks als het nieuwe normaal een feit is. Het nieuwe normaal als raadslid bevalt me prima.

Hou vol, groet,
Peter Geleijns